ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΜΑΣ
ΧΑΡΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Ο Βαγγέλης αποφυλακίστηκε, όμως η ιδιότυπη ομηρία των 3 συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Όποιος βίωσε την υπόθεσή τους από την πρώτη στιγμή, είδε το όργιο των αστυνομικών επιχειρήσεων μέσα στην πόλη, το όργιο της παραπληροφόρησης και της χαφιεδολογίας των Μ.Μ.Ε., το όργιο των δικονομικών πειραματισμών να συμπυκνώνονται στη δήλωση του διευθυντή της ασφάλειας Θεσσαλονίκης «τώρα αρχίσαμε...». Τελικά αυτό που είχε αρχίσει ήταν το πολύμορφο κύμα αλληλεγγύης για τη στήριξη των συντρόφων.
Ήταν αυτονόητο για όποιον σκέφτεται ελεύθερα, για όποιον διαφωνεί με τον έλεγχο και την καταστολή, για όποιον συμπαραστέκεται σε συντρόφους το να κινηθεί και να δράσει σε ένδειξη αλληλεγγύης για τους τέσσερις. Αδιαφορώντας για το δίπολο «αθώος – ένοχος», χωρίς να αλλοτριώνεται από τη ρητορική της εξουσίας περί «τρομοκρατών και εγκληματικών οργανώσεων», χωρίς να εμποδίζεται από τα διαχωριστικά διλήμματα περί συμφωνίας ή διαφωνίας με το δίκαιο των ενεργειών για τις οποίες αυτοί κατηγορούνται.
Και έτσι θα συνεχίσει. Έτσι θα συνεχίσουμε.
Οι σύντροφοί μας βρίσκονται στο στόχαστρο λόγω της συνεπούς και συνειδητής τους στάσης. Η ζωή τους ορθώνονταν οργισμένη και ανυπότακτη, όλα αυτά τα χρόνια, απέναντι στους σημερινούς διώκτες τους, πραγματώνοντας καθημερινά, στο δρόμο, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια, οξύνοντας την πολεμική απέναντι στη βαρβαρότητα και τα εγκλήματα της εξουσίας. Και έτσι συνεχίζει.
Αντιλαμβανόμενοι την αλληλεγγύη ως μια ανατρεπτική συνιστώσα της συνολικής μας δράσης ενάντια στο υπάρχον, τώρα, περισσότερο από ποτέ, δε μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα αφήσουμε μόνους τους συντρόφους μας. Μέχρι να συναντηθούμε μαζί τους στο δρόμο, κανείς μας δε θα ‘ναι ελεύθερος. Κι αν κάτι έχει αποδειχτεί ως τώρα είναι ότι όσα μέσα και τεχνάσματα κι αν έχει επιστρατεύσει η εξουσία και τα όργανά της, όσους νόμους κι αν φτιάξει και χρησιμοποιήσει, τώρα και στο μέλλον, το δίκιο και τη συνείδηση των εξεγερμένων δεν πρόκειται να τα δαμάσει και να τα εξουθενώσει.
ΝΑ ΠΑΨΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟΤΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΜΗΡΙΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ
Κ. ΧΑΛΑΖΑ, Δ. ΣΥΡΙΑΝΟΥ, Η. ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Πορεία Παρασκευή 14/11/2008, 18:00 Καμάρα
ΧΑΡΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Ο Βαγγέλης αποφυλακίστηκε, όμως η ιδιότυπη ομηρία των 3 συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Όποιος βίωσε την υπόθεσή τους από την πρώτη στιγμή, είδε το όργιο των αστυνομικών επιχειρήσεων μέσα στην πόλη, το όργιο της παραπληροφόρησης και της χαφιεδολογίας των Μ.Μ.Ε., το όργιο των δικονομικών πειραματισμών να συμπυκνώνονται στη δήλωση του διευθυντή της ασφάλειας Θεσσαλονίκης «τώρα αρχίσαμε...». Τελικά αυτό που είχε αρχίσει ήταν το πολύμορφο κύμα αλληλεγγύης για τη στήριξη των συντρόφων.
Ήταν αυτονόητο για όποιον σκέφτεται ελεύθερα, για όποιον διαφωνεί με τον έλεγχο και την καταστολή, για όποιον συμπαραστέκεται σε συντρόφους το να κινηθεί και να δράσει σε ένδειξη αλληλεγγύης για τους τέσσερις. Αδιαφορώντας για το δίπολο «αθώος – ένοχος», χωρίς να αλλοτριώνεται από τη ρητορική της εξουσίας περί «τρομοκρατών και εγκληματικών οργανώσεων», χωρίς να εμποδίζεται από τα διαχωριστικά διλήμματα περί συμφωνίας ή διαφωνίας με το δίκαιο των ενεργειών για τις οποίες αυτοί κατηγορούνται.
Και έτσι θα συνεχίσει. Έτσι θα συνεχίσουμε.
Οι σύντροφοί μας βρίσκονται στο στόχαστρο λόγω της συνεπούς και συνειδητής τους στάσης. Η ζωή τους ορθώνονταν οργισμένη και ανυπότακτη, όλα αυτά τα χρόνια, απέναντι στους σημερινούς διώκτες τους, πραγματώνοντας καθημερινά, στο δρόμο, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια, οξύνοντας την πολεμική απέναντι στη βαρβαρότητα και τα εγκλήματα της εξουσίας. Και έτσι συνεχίζει.
Αντιλαμβανόμενοι την αλληλεγγύη ως μια ανατρεπτική συνιστώσα της συνολικής μας δράσης ενάντια στο υπάρχον, τώρα, περισσότερο από ποτέ, δε μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα αφήσουμε μόνους τους συντρόφους μας. Μέχρι να συναντηθούμε μαζί τους στο δρόμο, κανείς μας δε θα ‘ναι ελεύθερος. Κι αν κάτι έχει αποδειχτεί ως τώρα είναι ότι όσα μέσα και τεχνάσματα κι αν έχει επιστρατεύσει η εξουσία και τα όργανά της, όσους νόμους κι αν φτιάξει και χρησιμοποιήσει, τώρα και στο μέλλον, το δίκιο και τη συνείδηση των εξεγερμένων δεν πρόκειται να τα δαμάσει και να τα εξουθενώσει.
ΝΑ ΠΑΨΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟΤΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΜΗΡΙΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ
Κ. ΧΑΛΑΖΑ, Δ. ΣΥΡΙΑΝΟΥ, Η. ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Πορεία Παρασκευή 14/11/2008, 18:00 Καμάρα
TerraIncognita
ΚΑΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΔΕ ΜΑΣ ΧΩΡΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΔΕ ΜΑΣ ΟΡΙΖΕΙ
Εδώ και 11 μήνες οι 3 αναρχικοί Δήμητρα Συριανού, Κώστας Χάλαζας και Ηλίας Νικολάου διώκονται με βάση τον τρομονόμο. Με ένα χαλκευμένο, διάτρητο και σαθρό κατηγορητήριο τους αποδίδονται 5 κακουργήματα και 3 πλημμελήματα, που αφορούν εμπρηστικές ενέργειες ενάντια σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους (τράπεζα, οχήματα της ΔΕΗ και αντιπροσωπία αυτοκινήτων της Πεζό).
Οι ίδιοι, αντιλαμβανόμενοι από την αρχή τις εις βάρος τους μεθοδεύσεις και τα μαγειρέματα των αστυνομικών συμμοριών της Θεσσαλονίκης, επέλεξαν συνειδητά το δρόμο της φυγής, αρνούμενοι τις κατηγορίες. Το ίδιο ισχύει και για τον αναρχικό Β. Μποτζατζή, ο οποίος από τις 29/11/07 βρισκόταν προφυλακισμένος στην Κομοτηνή, με το ίδιο κατηγορητήριο να τον βαρύνει. Πρόσφατα, η δικογραφία, που με διάφορα τεχνάσματα και έρευνες για δήθεν «στοιχεία», οι μπάτσοι προσπαθούσαν να κρατήσουν ανοιχτή, έκλεισε. Ταυτόχρονα και λόγω έλλειψης ακόμα και «ενδείξεων» που να μπορούν να στηρίξουν τις κατηγορίες, έγινε ολοφάνερο ότι η φαιδρότητα της παρατεινόμενης προφυλάκισης του Βαγγέλη δε μπορούσε να συνεχιστεί. Τα λαγωνικά της «υπηρεσίας προστασίας πολιτεύματος» (sic) της ΕΛΑΣ, αφού επιστράτευσαν και την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, για να τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί τους 4 συντρόφους, κατέληξαν και πάλι στο να στηρίζουν τις κατηγορίες εναντίον τους στην πιο παλιά μέθοδο:σε κατασκευασμένες μαρτυρίες και σε κακοφτιαγμένες καταθέσεις μπάτσων και ενός σεκιουριτά.
«Δεν παρακαλούμε, δε ζητιανεύουμε. Πολεμάμε γι’ αυτά που επιθυμούμε.
Και τώρα είναι η ώρα να ξαναφέρουμε κοντά μας τους 3 συντρόφους, αλλά και όσους αφήσαμε πίσω στα κάτεργα και στα μετόπισθεν της φυγοδικίας»
Οι ίδιοι, αντιλαμβανόμενοι από την αρχή τις εις βάρος τους μεθοδεύσεις και τα μαγειρέματα των αστυνομικών συμμοριών της Θεσσαλονίκης, επέλεξαν συνειδητά το δρόμο της φυγής, αρνούμενοι τις κατηγορίες. Το ίδιο ισχύει και για τον αναρχικό Β. Μποτζατζή, ο οποίος από τις 29/11/07 βρισκόταν προφυλακισμένος στην Κομοτηνή, με το ίδιο κατηγορητήριο να τον βαρύνει. Πρόσφατα, η δικογραφία, που με διάφορα τεχνάσματα και έρευνες για δήθεν «στοιχεία», οι μπάτσοι προσπαθούσαν να κρατήσουν ανοιχτή, έκλεισε. Ταυτόχρονα και λόγω έλλειψης ακόμα και «ενδείξεων» που να μπορούν να στηρίξουν τις κατηγορίες, έγινε ολοφάνερο ότι η φαιδρότητα της παρατεινόμενης προφυλάκισης του Βαγγέλη δε μπορούσε να συνεχιστεί. Τα λαγωνικά της «υπηρεσίας προστασίας πολιτεύματος» (sic) της ΕΛΑΣ, αφού επιστράτευσαν και την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, για να τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί τους 4 συντρόφους, κατέληξαν και πάλι στο να στηρίζουν τις κατηγορίες εναντίον τους στην πιο παλιά μέθοδο:σε κατασκευασμένες μαρτυρίες και σε κακοφτιαγμένες καταθέσεις μπάτσων και ενός σεκιουριτά.
«Δεν παρακαλούμε, δε ζητιανεύουμε. Πολεμάμε γι’ αυτά που επιθυμούμε.
Και τώρα είναι η ώρα να ξαναφέρουμε κοντά μας τους 3 συντρόφους, αλλά και όσους αφήσαμε πίσω στα κάτεργα και στα μετόπισθεν της φυγοδικίας»
Β.Μποτζατζής, 13/10/08, Εκτός των τειχών
